درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه می‌توان از لودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژلین استفاده کرد.
رسالت ما در اين جا، ارتقاى دانش عمومى در مورد بيمارى هاى مغز و اعصاب است كه به مديريت بهتر اين بيمارى ها و پيشگيرى از بروز آنها به شما كمك خواهد كرد.
در ادامه سعی داریم به راه های پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون بپردازیم.
اگر سابقه خانوادگی پارکینسون دارید ، می توانید آزمایش ژنتیک را در نظر بگیرید. ژنهای خاصی با بیماری پارکینسون ارتباط دارند.
تعدادی از داروهای مختلف را می توان برای درمان پارکینسون استفاده کرد.
احساس سبکی سر یا غش‌کردن در زمان ایستادن (افت فشارخون وضعیتی)مقاله‌های مرتبط:کشف شواهدی دیگر مبنی بر ارتباط پارکینسون و نوعی باکتری روده‌ایپزشکی و درمان بیمارینشانه های آلزایمرعلائم اچ آی وی و ایدز
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است و بر نورونهای تولید کننده دوپامین (دوپامینرژیک) در مغز تأثیر می گذارد.
برای چرخیدن ، یک دور برگشتی بزنید. روی پاشنه خود حرکت نکنید.
داروهای آنتی کولینرژیک برای مسدود کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک استفاده می شوند. آنها می توانند به عدم انعطاف پذیری کمک کنند.
برای بیماری پارکینسون خطرناک است مطالعه ادامه بیوگرافی دکتر ناصر مهربان لطفاً به صفحه درباره دکتر ناصر مهربان مراجعه کنید.
درمان مناسب پیش آگهی را بهبود می بخشد و طول عمر را افزایش می دهد.
سیاه دانه جزو بهترین گیاهانی است که برای درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیماران باید در طول شب سر، مفصل و پاهای خود را با استفاده از روغن سیاه دانه ماساژ دهند تا بتوانند از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.
همچنین از آن جا که ورزش ، منجر به تقویت عضلات می شود می تواند موجب افزایش تعادل بدن نیز گردد. لذا به منظور کمک به حفظ تعادل در افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می شود ۳ الی ۴ بار در طول هفته و به صورت منظم ورزش کنند.
بیماری پارکینسون اختلالی حرکتی است که به‌آرامی پیشرفت می‌کند. برخی از افراد ابتدا به احساس ضعف و دشواری در راه‌رفتن و سفت‌شدن عضلات دچار می‌شوند.